Terwijl Ravenstein, Megen en Gemert tot de Franse tijd volledig zelfstandig weten te blijven, is het Land van Cuijk al vroeg in het Nederlandse staatsverband terecht gekomen. In de late middeleeuwen is oppergezag over het gebied verschillende malen heen en weer gegaan tussen de hertogen van Gelre en Brabant, maar uiteindelijk komt het definitief in Brabantse invloedssfeer. Het land van Cuijk wordt doorsneden door de vrije heerlijkheid Boxmeer, die zich - evenals Ravenstein, Megen en Gemert - tot de Bataafs-Franse tijd met succes als onafhankelijk gebied weet te gedragen. Ten noorden van Boxmeer ligt het Cuijkse Nederambt (het gebied rond Grave en Cuijk) en ten zuiden het Overambt (het gebied rond Overloon). Het dorp Oeffelt behoort tot de Franse tijd niet tot het Land van Cuijk, maar is Kleefs bezit.

Willem van Oranje krijgt het Land van Cuijk in 1559 in beheer van koning Filips van Spanje. De aan de Maas gelegen vesting Grave is tijdens de Tachtigjarige Oorlog als ‘poort naar Gelre’ van groot strategisch belang. Tijdens de grote veldtocht van de hertog van Parma (tussen 1579 en 1588) valt Grave in Spaanse handen. Prins Maurits en zijn achttien jaar jonge halfbroer Frederik Hendrik weten Grave in 1602 weer te heroveren. Van de Staten-Generaal verkrijgen ze de erfelijke titel Baron van Grave en Cuijk. Veel eerder dan het aangrenzende Brabantse land komen Grave en het Land van Cuijk dus in Staatse handen.

Er is de afgelopen jaren druk onderhandeld tussen de verschillende gemeenten, maar de kogel lijkt door de kerk te zijn. Vanaf 1 januari 2022 vormen de gemeenten Boxmeer, Cuijk, Mill & St. Hubert en St. Anthonis een nieuwe gemeente. Over de gemeentenaam werd een referendum gehouden. Met overweldigende meerderheid werd als gemeentenaam gekozen: Land van Cuijk.