Aan de tekentafels van het Congres van Wenen (1815) wordt niet alleen het nieuwe Verenigde Koninkrijk der Nederlanden ontworpen, maar ook het koninkrijk Hannover. Er vindt wat gebiedsruil en herschikking plaats, waardoor onder andere Oost-Friesland, Lingen en Bentheim bij Hannover gaan horen en Nederland ineens een nieuwe buurman aan de oostgrens heeft. De koning van Engeland is tevens koning van Hannover, waardoor Nederland aan de overkant van de Noordzee en aan een deel van de oostgrens dezelfde buurman heeft. Aan die personele unie komt een eind als de Engelse koning William Henry in 1837 overlijdt.

Traktaat van Meppen

Met de oprichting van het nieuwe koninkrijk Hannover moeten eerdere grensverdragen met onder meer Munster worden herzien c.q. bevestigd. Het blijft allemaal nog onduidelijk in het veengebied, dus er valt genoeg te onderhandelen. Vooral de Drenten en de inmiddels Hannoverse buren kibbelen regelmatig over de gemeenschappelijke weiden. Deze gebieden heten compascua. Vandaar een plaatsnaam als Emmercompascuum. In het Traktaat van Meppen (1824) bepalen Hannover en Nederland een precieze grens, waardoor de gemeenschappelijke weiden worden verdeeld. Daarmee komt ook een eind aan het verbod om in dit gebied woningen met een stookplaats te bouwen en ontstaan de veendorpen Emmer- en Bargercompascuum.

Nog steeds van kracht

Het verdrag is nog steeds van kracht. In 2020 blijkt dat de aanleg van een zonnepark aan de Duitse grens bij Bellingwolde gedwarsboomd dreigt te door het verdrag uit 1824. Daarin staat onder meer dat binnen een straal van 376 meter aan beide zijden van de grens geen bebouwing mag komen.